အိမ္ျဖဴေတာ္ ျပန္ၾကားေရး အရာရိွအျဖစ္
ႏွစ္ႏွစ္ခြဲ လုပ္ခဲ့တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳ အရျပည္သူ ေတြဟာ ဝါရွင္တန္ သတင္းေထာက္ ေတြစီက သတင္းေကာင္းေတြ ပိုၾကားရသလား၊
သတင္းဆိုးေတြ ပိုၾကားရလား၊ ဒါမွမဟုတ္ မွ်မွ်တတ ႏွစ္မ်ိဳးလံုး ၾကားရ သလားလို႕ ေမးလားရင္ေတာ့
အဆိုးေတြပဲ ပိုၾကား ရတယ္လို႕ ေျဖရမွာပဲ။ သတင္းဆိုး ေတြက ျမန္ျမန္ ျပန္႕သြားျပီး သတင္းေကာင္း
ေတြကေတာ့ ခပ္ေႏွးေႏွးပဲ သြားတယ္။ သတင္းဆိုး တစ္ပုဒ္က ရက္အေတာ္ၾကာၾကာ ေရးစရာ၊ ေဆြးေႏြး
စရာျဖစ္ေပမယ့္ သတင္းေကာင္း တစ္ခုကေတာ့ တစ္ရက္ပဲ ခံပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီလို သတင္းေထာက္ ေတြနဲ႕မတူ
ကြဲျပားတဲ့ မိုးခါးေရ မေသာက္တဲ့ သတင္းေထာက္ ေတြလည္းရိွပါ တယ္။ သူတို႕က ခက္ခဲတဲ့ ေမးခြန္းေတြ
ေမးပါလိမ့္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားရဲ့ အေျဖက က်ိဳးေၾကာင္း ဆီေလ်ာ္တယ္ဆိုရင္ သူနဲ႕ သေဘာခ်င္း
မတုိက္ဆုိင္ရင္ေတာင္ ေဖာ္ျပေပး လိမ့္မယ္။ ေနာက္ၿပီး သူတို႕က တကယ္ျဖစ္လာတဲ့ ပဋိပကၡကိုပဲ
ေရးတယ္။ ပဋိပကၡ ျဖစ္လာေအာင္ လံႈ႕ေဆာ္ မေပးဘူး။ အင္န္ဘီစီ သတင္းဌာနက တင္မ္ရူးဆပ္က အဲဒီလိုလူမ်ိဳးပါ။
သူဟာ လိမၼာ ပါးနပ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားကို ရန္ေထာင္ၿပီး မေမးဘူး။ ခင္ဗ်ားကို ရွင္းလင္း
တင္ျပခြင့္ ေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေထာက္ျပစရာ ရိွရင္ မညွာမတာ ေမးလိမ့္မယ္။ သူဟာ မွ်မွ်တတ
စဥ္းစားတတ္ျပီး ျဖစ္စဥ္တုိင္းကို ပဋိပကၡ အျမင္နဲ႕ ခ်ဥ္းကပ္ တာမ်ိဳးမရိွဘူး။ ဒါေပမယ့္
ဝါရွင္တန္မွာ သူလိုလူမ်ိဳးက အေတာ္နည္းပါတယ္။
စာနယ္ဇင္း သတင္းေထာက္ ေကာင္းေတြဟာ စကားလံုးေတြရဲ့
အေရးၾကီးမႈကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိတယ္။ ဒီလိုပဲ ရုပ္သံ သတင္းေထာက္ ေကာင္းေတြက ရုပ္ပံုေတြနဲ႕
ေျပာစကားေတြရဲ့ အေရးႀကီးမႈကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိတယ္။ ဒီေတာ့ သူတို႕ေရြးတဲ့ စကားလံုးေတြ၊
ဝါက် တည္ေဆာက္ပံု ေတြဟာ သူတို႕ဘယ္လုိ ေတြးသလဲ ဆိုတာကို ေဖာ္ျပ ေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႕
ေရးသမွ်ဟာ စာဖတ္သူေတြရဲ့ အေတြးအျမင္ ေတြေပၚမွာ လႊမ္းမိုးမႈ ရိွတယ္။ ဒီေတာ့ သတင္းေထာက္
ေတြက ျဖစ္ရပ္ တစ္ခုကို သူတို႕ျမင္သလုိ စာဖတ္သူက ျမင္လာေအာင္ စကားလံုးေတြကို ေရြးခ်ယ္
သံုးေတာ့တာပဲ။
သတင္းေထာက္ ေတြက သူတို႕ကို လစ္ဘရယ္ ေတြလို႕
ေျပာရင္ မဟုတ္ဘူးလို႕ ျငင္းတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ သူတို႕ လစ္ဘရယ္ ျဖစ္ေပမယ့္ ဒါဟာ သူတို႕ရဲ့
သတင္းေတြ အေပၚမွာ ဘယ္လိုမွ အက်ိဳး သက္ေရာက္မႈ မရိွဘူးလို႕ေျပာ တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ေရးတာေတြကို
ဖတ္ၾကည့္လိုက္ရင္ မူဝါဒဆုိင္ရာ ကိစၥေတြမွာ ဒီမိုကရက္ ေတြဘက္က အျမင္နဲ႕ သူတို႕ ေရးတာကို
ေတြ႕ရလိမ့္မယ္။
မူဝါဒဆုိင္ရာ အျငင္းပြားမႈ ေတြကို သတင္း
ေရးတဲ့အခါ ရီပတ္ဘလီကင္ ဘက္က အျမင္ေတြကို ကြန္ဆာေဗးတစ္၊ ဒါမွမဟုတ္ လက္ယာစြန္း စသည္ျဖင့္
ေရးလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီမိုကရက္ဘက္က အျမင္ေတြကို ေရးတဲ့အခါမွာေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ မွသာ
လစ္ဘရယ္လို႕ သံုးၿပီး မ်ားေသာအားျဖင့္ ဒီမိုကရက္လို႕ပဲ သံုးလိမ့္မယ္။ ေနာက္ျပီး လစ္ဘရယ္
ဆိုတဲ့ စကားလံုးအစား ဒီမိုကရက္ေတြ သေဘာက်တဲ့ တိုးတက္ေသာ အျမင္ရိွသူ ( Progressive
) လို႕ သံုးလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ တိုးတက္ေသာ အျမင္ရိွသူ ဆိုတာ ဘာကုိ ဆိုလိုသလဲ ဆိုတာ
တိတိက်က် ေျပာလို႕မရဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီစကားလံုးကို ဒီမိုကရက္ေတြ ႀကိဳက္ေတာ့ စာနယ္ဇင္း
ေတြကလည္း လိုက္သံုးတာပဲ။ ဘာျဖစ္လို႕ ဒီမိုကရက္ေတြကို လစ္ဘရယ္လို႕ မသံုးလဲ ဆိုတာကေတာ့
၁၉၈၀ နဲ႕ ၁၉၉၀ ႏွစ္မ်ားမွာ လစ္ဘရယ္ သမားလို႕ စြတ္စြဲခံရသူ အေတာ္မ်ားမ်ား ေရြးေကာက္ပြဲမွာ
ရံႈးခဲ့လို႕ျဖစ္မယ္ ထင္တာပဲ။
ေနာက္ျပီး ပဋိသေႏၶ တားဆီးေရးနဲ႕ ပတ္သက္လို႕
ရိွရင္ ဒါကို ဆန္႕က်င္တဲ့ သူေတြကို လူမႈေရး ကြန္ဆာေဗးတစ္ ဝါဒီေတြလို႕ ေရးတယ္။ ေထာက္ခံသူေတြ
ဆိုရင္ အမိိ်ဳးသမီး အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူလို႕ ေရးတယ္။ ( အေမရိကန္တြင္ ဒီမိုကရက္ က
ပဋိသေႏၶ တားဆီးေရး ကိုေထာက္ခံျပီး ရီပတ္ဘလီကင္ က ဆန္႕က်င့္သည္။ ဘာသာျပန္သူ) ဘာျဖစ္လို႕
လူမႈေရး လစ္ဘရယ္ ဝါဒီနဲ႕ လူမႈေရး ကြန္ဆာေဗးတစ္ ဝါဒီလို႕ မေရးသလဲ။ စဥ္းစားဖို႕ မေကာင္းဘူးလား။
ဒီလိုပဲ ဘာသာေရးနဲ႕ ပတ္သက္ရင္ ရီပတ္ဘလီကင္
ဘာကို ေရးတဲ့အခါ ဘာသာေရး လက္ယာ ဝါဒီတို႕၊ ဧ၀ံဂလိ ခရစ္ယန္တို႕ ဆိုတာမ်ိဳးေတြ ေတြ႕ရမယ္။
ဒါေပမယ့္ ဘာသာေရး လက္ဝဲ ဝါဒီလို႕ေျပာတာေတာ့ ေတြ႕ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္မွာ နယူးေယာက္
တုိင္းမ္ သတင္းစာက သမၼတဘုရွ္ရဲ့ မိန္႕ခြန္းေရး ေပးသူ မိုက္ကယ္ ဂါဆြန္ကို သတင္း တစ္ပုဒ္ထဲမွာ
ေဖာ္ျပတဲ့အခါ အရမ္း စဥ္းစားတဲ့ ဧ၀ံဂလိ ခရစ္ယန္လို႕ ကင္ပြန္းတပ္ၿပီး ေရးခဲ့တယ္။ ဒီသတင္းဟာ
မိုက္ကယ္ရဲ့ ဘာသာေရး ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႕ ဘာမွ မပတ္သက္ဘူး။ တကယ္ေတာ့ စာနယ္ဇင္း က်င့္၀တ္အရ
ဆိုရင္ မိုက္ကယ္ရဲ့ ဘာသာေရး ကိစၥကို ဒီ သတင္းမွာ ထည့္ေရးဖို႕ အေၾကာင္းမရိွဘူး။ သတင္းေထာက္က
ေရးလာ ရင္လည္း အယ္ဒီတာက ျဖဳတ္ပစ္ရမယ္။ ဒါေပမယ့္ နယူးေယာက္ တုိင္းမ္ အယ္ဒီတာေတြက မိုက္ကယ္ရဲ့
ဘာသာေရး အယူအဆ ေၾကာင့္ သမၼတရဲ့ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ႏုိင္ငံေတာ္ အေျချပ မိန္႕ခြန္း အေပၚကို
သက္ေရာက္မႈ ရိွတယ္လို႕ လူေတြက ထင္လာေအာင္ ဒီစကားကို သံုးခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။
ဆက္လက္ ေဖာ္ျပပါမည္။
ရဲထြဋ္
No comments:
Post a Comment