နဂါးခံတြင္းသို႕ဝင္မည့္လင္းယုန္(၁)

အေမရိကန္ ႏိုင္ငံႏွင့္ တရုတ္ ႏုိင္ငံတို႕ အၾကားတြင္ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ သံတမန္ ေရးအရ အားၿပိဳင္မႈ ၾကီးမား လာသည္ ႏွင့္အမွ် ထိုႏွစ္ႏုိင္ငံ အၾကားက စစ္ေရး အားၿပိဳင္မႈ အေပၚ ႏုိင္ငံ တကာက စိုးရိမ္ မႈမ်ား ရိွလာ ခဲ့သည္။ တရုတ္ ႏုိင္ငံက ၎၏ အင္အား ႀကီးမား လာမႈသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ျဖစ္ေပၚ တိုးတက္မႈသာ ျဖစ္ေၾကာင္း အာမခံ ေနသည့္တိုင္ အေမရိကန္ အေနျဖင့္ တရုတ္ႏွင့္ စစ္ေရး အရ ထိပ္တိုက္ ေတြ႕ႏုိင္မည့္ အေျခအေန မ်ားကို ႀကိဳတင္ တြက္ဆ ျပင္ဆင လာခဲ့သည္။ အေမရိကန္ တုိ႕၏ အဓိက စိုးရိမ္မႈမွာ အေမရိကန္ အမ်ိဳးသား အက်ိဳး စီးပြားကို ကာကြယ္ရန္ အတြက္ အာရွ ေဒသတြင္ စစ္အင္အားကို အသံုးျပဳရန္ လိုအပ္ လာခ်ိန္၌ တရုတ္ တို႕က ေႏွာက္ယွက္ ဟန္႕တား လာမည့္ အႏၲရာယ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုစိုးရိမ္မႈမွာ အေမရိကန္ တပ္မေတာ္၏ အင္အား ျဖန္႕က်က္မႈ သေဘာ တရား (Force Projection) ကို အေျခခံၿပီး ေပၚလာ ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

အေမရိကန္တို႕၏ အင္အားျဖန္႕က်က္မႈသေဘာတရား

အေမရိကန္ တပ္မေတာ္ အေနျဖင့္ ၎၏ အေရး ႀကီးေသာ အမ်ိဳးသား အက်ိဳး စီးပြား မ်ားကို အေကာင္ အထည္ ေဖာ္ရန္ အတြက္ ျဖစ္ေစ၊ ကာကြယ္ရန္ အတြက္ ျဖစ္ေစ၊ စစ္အင္အားကို အသံုးျပဳရန္ လိုအပ္ လာပါက တပ္အင္အား ျဖန္႕က်က္ျခင္း (Force Projection) ကို အသံုး ျပဳရမည္ ျဖစ္သည္။ တပ္အင္အား ျဖန္႕က်က္ျခင္း ျပဳလုပ္ ရာတြင္ အေမရိကန္ တပ္ဖြဲ႕မ်ားကို အေမရိကန္ ႏုိင္ငံ မွျဖစ္ေစ၊ အျခား စစ္နယ္ဝွမ္း မ်ားမွ ျဖစ္ေစ၊ လုိအပ္သည့္ ေနရာသို႕ လိုအပ္သည့္ အခ်ိန္တြင္ လံုေလာက္သည့္ အင္အား ေရာက္ရိွေအာင္ ပို႕ေဆာင္ ေပးနုိင္ ျခင္းသည္ အေရး အႀကီးဆံုး ျဖစ္သည္။ ထုိ႕ျပင္ တပ္အင္အား ျဖန္႕က်က္ ရာတြင္ တပ္မ်ား ေရႊ႕ေျပာင္းျခင္း သာမက အရန္ တပ္မ်ားကို ဆင့္ေခၚၿပီး စစ္စည္းရံုးမႈ ျပဳလုပ္ျခင္း၊ လုိအပ္သည့္ ေနရာသို႕ တပ္မ်ား ပို႕ေဆာင္ျခင္း၊ တပ္ျဖန္႕ ေနရာ ယူျခင္း၊ တုိက္ပြဲ ဝင္ျခင္း၊ တိုက္ပြဲ ၿပီးဆံုးၿပီး တပ္မ်ား ျပန္လည္ ရုပ္သိမ္းျခင္းႏွင့္ အရန္တပ္မ်ား ဆင့္ေခၚမႈကို ရပ္ဆိုင္းျခင္း စေသာ လုပ္ငန္း အဆင့္ဆင့္ လည္း ပါဝင္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ အေမ ရိကန္သည္ ၎တို႕၏ တပ္အင္အား ျဖန္႕က်က္မႈကို ထိထိ ေရာက္ေရာက္ ေဆာင္ရြက္ ႏုိင္ရန္ အတြက္ ျပည္ပ ႏုိင္ငံ မ်ားတြင္ အၿမဲတမ္း သို႕မဟုတ္ ယာယီ တပ္စြဲ ထားႏုိင္ျခင္း (Oversea Presence) ႏွင့္ တိုက္ပြဲ ဝင္ရန္ လံုေလာက္ေသာ တပ္ အင္အားျဖင့္ စတင္ ေနရာ ယူႏုိင္ျခင္း (Forcibel Entry) စေသာ အခ်က္မ်ား ႏွင့္ ျပည့္စံုရန္ လိုအပ္ လာေပသည္။ တစ္ဖက္ ကလည္း အေမ ရိကန္ကို ဆန္႕က်င္ သူမ်ား အေနျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ေဒသတြင္းရိွ ၿပိဳင္ဖက္ နုိင္ငံ မ်ားက လည္းေကာင္း အေမရိကန္ တပ္မေတာ္၏ အင္အား ျဖန္႕က်က္မႈကို အေႏွာက္ အယွက္ ေပးလာမည့္ အႏၲရာယ္လည္း ထည့္သြင္း စဥ္းစား လာၾကသည္။

ဟန္႕တားေႏွာက္ယွက္မႈမဟာဗ်ဴဟာ (Anti - Access strategy)

ရန္သူ၏ တပ္ဖြဲ႕ မ်ားကို စစ္ေျမျပင္သို႕ လြယ္ကူ လွ်င္ျမန္စြာ မေရာက္ရိွ ေစရန္ တားဆီးျခင္း၊ ထိုတပ္ဖြဲ႕ မ်ားအတြက္ လိုအပ္ေသာ လက္နက္ ရိကၡာ အစရိွသည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ ေထာက္ပံ့မႈ ပစၥည္း မ်ားကို စစ္ေျမျပင္သို႕ မေရာက္ ရိွေအာင္ တားဆီးျခင္း စသည္ တို႕မွာ စစ္သမိုင္း တစ္ေလွ်ာက္တြင္ ရန္ဖက္ နုိင္ငံမ်ား အတြင္း က်င့္သံုး ခဲ့ၾကသည့္ စစ္နည္း ဗ်ဴဟာပင္ ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ စစ္ေအး ေခတ္လြန္ ကာလတြင္မူ ထိုစစ္နည္း ဗ်ဴဟာသည္ ပိုမို က်ယ္ျပန္႕ လာသကဲ့သို႕ ပိုမို နက္ရိႈင္း ရႈပ္ေထြး လာသည္ကို ေတြ႕ရ ေပ၏။ ထိုကဲ့သို႕ ျဖစ္ရျခင္း မွာလည္း စစ္ေအး ေခတ္လြန္ ကာလ၏ ထူးျခားေသာ စစ္ေရး မဟာ ဗ်ဴဟာ အေျခအေန ႏွစ္ခု ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။

ပထမ အေျခ အေနမွာ ဆိုဗီယက္ ျပည္ေထာင္စု ၿပိဳကြဲ သြားၿပီးသည့္ ေနာက္တြင္ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံကို သမားရိုးက် တပ္ဖြဲ႕မ်ား၊ သမားရိုးက် နည္းလမ္း မ်ားျဖင့္ ရင္ဆိုင္ ႏုိင္သည့္ ႏုိင္ငံ ဟူ၍ မရိွ ေတာ့ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ဒုတိယ အေျခ အေနမွာ အေမရိကန္ တို႕အတြက္ အဓိက ရန္သူ ဟူ၍ တိတိ က်က် မသတ္မွတ္ ႏုိင္သည့္ အေျခအေနတြင္ တပ္ဖြဲ႕မ်ားကို မည္သည့္ ေနရာတြင္ စုဖြဲ႕ ထားရ မည္ကို ခန္႕မွန္းရန္ ခက္ခဲ လာျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ စစ္ေအး တိုက္ပြဲ ကာလ ကမူ အေမရိကန္ တပ္ဖြဲ႕ မ်ားကို ဆိုဗီယက္ တို႕၏ တပ္အင္အား ျဖန္႕က်က္မႈႏွင့္ မဟာ ဗ်ဴဟာမ်ား အေပၚ မူတည္ၿပီး ျဖန္႕က်က္ ထားရိွ ခဲ့ၾကသည္။ ယခု အခ်ိန္တြင္မူ အေမရိကန္ တို႕အေပၚ စိန္ေခၚ မႈသည္ ႏုိင္ငံ မ်ားထံမွ ေပၚလာႏုိင္ သကဲ့သို႕ ႏုိင္ငံမဲ့ အဖြဲ႕ အစည္းမ်ား ထံမွလည္း ေပၚလာ ႏုိင္ေပရာ အေမရိကန္တို႕ အေနျဖင့္ တပ္ဖြဲ႕ မ်ားကို ျဖစ္ႏုိင္ဖြယ္ ရိွေသာ ေနရာ တိုင္းတြင္ ျဖန္႕ခြဲ ထားေနရ ေပသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ပဋိပကၡမ်ား၊ အက်ပ္အတည္း မ်ား ေပၚလာ ခိ်န္တြင္ အေမ ရိကန္တို႕ အေနျဖင့္ လံုေလာက္ေသာ အင္အား ရရိွ ေစရန္ အတြက္ တပ္ဖြဲ႕မ်ား ထပ္မံ ေစလႊတ္ရန္ မျဖစ္မေန လိုအပ္ လာေပသည္။

အေမရိကန္၏ ၿပိဳင္ဖက္မ်ား အေနျဖင့္လည္း အေမရိကန္၏ စြတ္ဖက္မႈ ပမာဏႏွင့္ အရိွန္ အဟုန္ကို ေလွ်ာ့ခ်ရန္၊ ျဖစ္ႏုိင္ပါက လံုးဝ ရပ္တန္႕ သြားေစရန္ အတြက္ အေကာင္းဆံုး အခြင့္ အေရးမွာ ပဋိပကၡ အႀကိဳ ကာလတြင္ အေမရိကန္ တို႕၏ တပ္ျဖန္႕မႈကို ဟန္႕တား ျခင္းပင္ ျဖစ္ၿပီး လံုေလာက္ေသာ အင္အား စုဖြဲ႕မႈ ရရိွ ထားသည့္ အေမရိကန္ တို႕ကို စစ္ေျမျပင္တြင္ အေရးနိမ့္ေအာင္ တို္က္ခုိက္ ရန္မွာ မျဖစ္နုိင္ သည္ကိုလည္း နားလည္ ထားၾကသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ပင္ အေမရိကန္၏ ၿပိဳင္ဖက္ မ်ားက အေမ ရိကန္တို႕ တပ္ျဖန္႕မႈကို ဟန္႕တား ေႏွာက္ယွက္ ႏုိင္မည့္ နည္းလမ္း မွန္သမွ်ကို ၾကံဆ လာၾက သကဲ့သို႕ အေမရိကန္တို႕ အတြက္လည္း ထုိကဲ့သို႕ ဟန္႕တား လာမည့္ အေျခအေန ကို အေလးေပး စဥ္စားရန္ လိုအပ္ လာေပသည္။

ဟန္႕တား ေႏွာက္ယွက္မႈ မဟာဗ်ဴဟာ (Anti - Access strategy) ဆိုသည့္ အသံုးအႏႈန္း ကို ၁၉၉ဝ ျပည့္လြန္ ႏွစ္မ်ား အလယ္ပို္င္းတြင္ အေမရိကန္ စစ္မဟာ ဗ်ဴဟာ ေဆာင္းပါး မ်ား၌ စတင္ ေတြ႕ရိွ ခဲ့ရသည္။ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ အတြက္ အေမရိကန္ ကာကြယ္ေရး ဝန္ႀကီး ဌာန၏ ကာကြယ္ေရး ဆိုင္ရာ ေလ့လာ သံုးသပ္ခ်က္ စာတမ္းတြင္ ရန္သူမ်ားက ဟန္႕တား ေႏွာက္ယွက္မႈ မဟာ ဗ်ဴဟာကို က်င့္သံုး လာမည့္ အႏၲရာယ္ကို စတင္ ေဖာ္ျပ ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွ စၿပီး အေမရိကန္ ကာကြယ္ေရး မဟာ ဗ်ဴဟာတြင္ ရန္သူ၏ ဟန္႕တား ေႏွာက္ယွက္မႈ မဟာ ဗ်ဴဟာမွ ကာကြယ္ေရးကို ဦးစားေပး အခန္းမွ ထည့္သြင္း လာခဲ့ ေလသည္။ အေမရိကန္တို႕က ၎တို႕၏ ၿပိဳင္ဖက္မ်ား အေနျဖင့္ ဟန္႕တား ေႏွာက္ယွက္ေရး မဟာ ဗ်ဴဟာကို က်င့္သံုး ရာတြင္ အေမရိကန္ ေရွ႕တန္း အေျခစိုက္ စခန္း မ်ားကို ဒံုးပ်ံမ်ား၊ ဇီဝ၊ ဓာတုႏွင့္ အႏုျမဴ လက္နက္ မ်ားျဖင့္ တုိက္ခိုက္ျခင္း မွအစ ေရျမွဳပ္ မိုင္းမ်ား၊ ေျမျပင္မွ ေရျပင္ပစ္ ဒံုးပ်ံမ်ား၊ ေရငုပ္ သေဘာၤ မ်ားျဖင့္ တိုက္ခုိက္ျခင္း အလယ္၊ ေဒသခံ အၾကမ္းဖက္ အဖြဲ႕ မ်ားကို အသံုးျပဳၿပီး တိုက္ခိုက္ျခင္း အဆံုး နည္းလမ္း မ်ိဳးစံုျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ လာႏုိင္ သည္ဟု သံုးသပ္ ခဲ့သည္။ ထို႕ျပင္ အေမ ရိကန္ တို႕၏ မဟာမိတ္မ်ား၊ မိတ္ေဆြ ႏုိင္ငံမ်ားကို အေမရိကန္ တို႕ႏွင့္ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈ မျပဳေစရန္ အတြက္ သံတမန္ေရး၊ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး အရ ဖိအား ေပးမႈမ်ား ကိုလည္း ဟန္႕တား ေႏွာက္ယွက္မႈ မဟာ ဗ်ဴဟာ နည္းလမ္း အျဖစ္ ထည့္သြင္း သတ္မွတ္ ခဲ့သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ ဘုရ္ွအစိုးရက ႏိုင္ငံတကာ ေရးရာ မ်ားတြင္ လိုအပ္ပါက ကုလ သမဂၢ ႏွင့္ မဟာမိတ္ မ်ား၏ သေဘာထားကို လ်စ္လ်ဴ ရႈၿပီး တစ္ကိုယ္ေတာ္ ေဆာင္ရြက္မည္ ဆိုသည့္ မူဝါဒကို က်င့္သံုး ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

၂၁ ရာစုသို႕ ဝင္ေရာက္ လာခ်ိန္တြင္ အေမရိကန္ စစ္ပညာရွင္ အမ်ား အျပားက ၿပိဳင္ဖက္ ႏုိင္ငံမ်ားက က်င့္သံုး လာႏုိင္ဖြယ္ ရိွေသာ ဟန္႕တား ေႏွာက္ယွက္မႈ မဟာ ဗ်ဴဟာ မ်ားကို အေလးထား ေလ့လာ ခဲ့ၾကသည္။ ထိုအထဲတြင္ အာရံု စူးစိုက္မႈ အခံရဆံုးမွာ အေမရိကန္ တို႕က ၿပိဳင္ဖက္ နိုင္ငံ ျဖစ္လာ ႏုိင္သည္ဟု သတ္မွတ္ထား ခံရေသာ တရုတ္ ႏုိင္ငံပင္ ျဖစ္သည္။

တရုတ္ျပည္သူ႕လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္၏ စစ္အေျခခံသေဘာတရားမ်ား

တရုတ္ တပ္မေတာ္၏ စစ္အေျခခံ သေဘာ တရားမ်ား၊ မဟာ ဗ်ဴဟာႏွင့္ နည္းဗ်ဴဟာ မ်ားတြင္ ဟန္႕တား ေႏွာက္ယွက္မႈ မဟာ ဗ်ဴဟာ ဆိုသည့္ အသံုး အႏႈန္းႏွင့္ သေဘာတရား မ်ားကို သီးျခား ေဖာ္ျပ ထားမႈ မရိွေပ၊ တရုတ္တုိ႕၏ အေျခခံ သေဘာ တရား မ်ားႏွင့္ မဟာဗ်ဴဟာ မ်ားမွာ အနာဂတ္တြင္ ျဖစ္ေပၚ လာႏုိင္သည့္ ပဋိပကၡ ႏွင့္ စစ္ပြဲ ပံုသ႑န္၊ တရုတ္ တပ္မေတာ္၏ ကန္႕သတ္ခ်က္ မ်ားႏွင့္ အေမ ရိကန္တို႕၏ သာလြန္ ၾကီးမား လွသည့္ စစ္အင္အား တို႕အေပၚ မူတည္ ခ်မွတ္ ထားျခင္း ျဖစ္ေပရာ အေမရိကန္ ေလ့လာ သူမ်ား ကေတာ့ ထိုစစ္ အေျခခံ သေဘာ တရာမ်ား အတြင္းက တရုတ္ တို႕၏ ဟန္႕တား ေႏွာက္ယွက္မႈ မဟာ ဗ်ဴဟာ အေပၚ သေဘာထား မ်ားကို ရွာေဖြ ခဲ့ၾကသည္။

ေခတ္သစ္ အေျခ အေန ေအာက္မွ ျပည္သူ႕စစ္ (People War Under Modern Condition)

၁၉၇၈ ခုႏွစ္မွ ၁၉၈၅ ခုႏွစ္ ၾကားတြင္ က်င့္သံုး ခဲ့ေသာ စစ္အေျခခံ သေဘာ တရား ျဖစ္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္ႀကီး တိန္ေရွာင္ဖိန္က ခ်မွတ္ ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤစစ္ အေျခခံ သေဘာ တရားတြင္ ေမာ္စီတုန္း၏ ျပည္သူ႕စစ္ အေျခခံ သေဘာ တရား၌ က်င့္သံုး ခဲ့သည့္ ရန္သူကို တရုတ္ ႏုိင္ငံ အတြင္း ပိုင္းထိ နက္ရိႈင္းစြာ ျမဴဆြယ္ က်ံဳးသြင္းၿပီး ျပည္သူ႕ စစ္မဟာ ဗ်ဴဟာျဖင့္ ေရရွည္ စစ္ပြဲ ဆင္ႏြဲကာ ေခ်မႈန္းေရး အစား နယ္စပ္ ေဒသ တြင္ပင္ က်ဴးေက်ာ္ လာေသာ ရန္သူကို ဟန္႕စစ္ဆင္ၿပီး ျပည္သူ႕စစ္ႏွင့္ သမားရိုးက် စစ္ေပါင္းစပ္ ေခ်မႈန္းရန္ သတ္မွတ္ ခဲ့သည္။ ထုိအခိ်န္က တရုတ္ ႏုိင္ငံ သည္ ဆိုဗီယက္ တို႕ကို ဦးတည္ ရန္သူ အျဖစ္ သတ္မွတ္ ထားခ်ိန္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တရုတ္ႏို္င္ငံ ေျမာက္ပိုင္းရိွ စစ္ေရး၊ စီးပြားေရး အခ်က္ အျခာ ေနရာ မ်ားသို႕ ဆိုဗီယက္တို႕ တိုက္ခိုက္ လာမည့္ အႏၲရာယ္ကို ဦးစားေပး စဥ္းစား ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ကန္႕သတ္ စစ္ပြဲႏွင့္ ေဒသႏၲရစစ္

၁၉၈၅ ခုႏွစ္သို႕ ေရာက္ရိွခ်ိန္တြင္ တရုတ္ ေခါင္းေဆာင္ မ်ားက ႏုိင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရး အေျခ အေနမ်ား ေျပာင္းလဲ လာမႈေၾကာင့္ ဆိုဗီယက္ တို႕ႏွင့္ စစ္ျဖစ္ နုိင္မည့္ အေျခ အေနမွာ မရိွ သေလာက္ ျဖစ္သြား ၿပီဟု သံုးသပ္ ခဲ့ၾကသည္။ ထို႕ျပင္ ႏိုင္ငံမ်ား အၾကားတြင္ အၾကြင္းမဲ့ စစ္ပြဲထက္ ကန္႕သတ္ရည္ မွန္းခ်က္ကို ရရိွ ေစရန္ အတြက္ ကန္႕သတ္ စစ္အင္အားကို အသံုး ျပဳသည့္ ေဒသႏၲရစစ္၊ ကန္႕သတ္ စစ္မ်ားသာ ျဖစ္ရန္ အလားအလာ ပိုမ်ားေၾကာင္း၊ ထိုစစ္ပြဲ မ်ားသည္ အခ်ိန္ တိုေတာင္းၿပီး စစ္ေရး နည္းလမ္း သာမက ႏုိင္ငံေရး၊ သံတမန္ေရး နည္းလမ္း မ်ားကပါ အဆံုးအျဖတ္ အခန္းမွ ပါဝင္လာ ႏုိင္ေၾကာင္း သံုးသပ္ ခဲ့သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ၁၉၈၅ ခုႏွစ္ ေမလႏွင့္ ဇြန္လတြင္ ျပဳလုပ္သည့္ ဗဟိုစစ္ ေကာ္မရွင္ အစည္းအေဝး၌ တိန္ေရွာက္ဖိန္ က အႏုျမဴ စစ္ပြဲ ျဖစ္ပြားရန္ အလား အလာ မရိွေတာ့ ေၾကာင္းႏွင့္ တရုတ္ ျပည္သူ႕ လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ အေနျဖင့္ မဟာ ဗ်ဴဟာ အေျခ အေန သစ္ႏွင့္ ကိုက္ညီေအာင္ တပ္မေတာ္ကို တည္ေဆာက္ ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားၿပီး အနာဂတ္ စစ္ပြဲမ်ားသည္ စစ္ရိွန္ ျမင့္သည့္ ေဒသႏၲရ စစ္ပြဲမ်ား ျဖစ္လိမ့္ မည္ဟု သံုးသပ္သြား ခဲ့သည္။ ထုိအယူ အဆအရ တရုတ္ တပ္မေတာ္သည္ ႏုိင္ငံ ေျမာက္ပိုင္း ကိုသာမက က်န္နယ္ နမိတ္မ်ား၊ ေရျပင္ နယ္နမိတ္မ်ားႏွင့္ ကုန္သြယ္ ေရလမ္းေၾကာင္း မ်ားကိုပါ ကာကြယ္ရန္ လိုအပ္လာ ခဲ့သည္။ ထို႕ျပင္ ကန္႕သတ္စစ္၊ ေဒသႏၲရ စစ္ပြဲကို ဆင္ႏြဲ ႏုိင္ရန္ အတြက္ လိုအပ္သည့္ လွ်င္ျမန္စြာ လွဳပ္ရွား စစ္ကစား ႏုိင္မႈႏွင့္ ပူးေပါင္း စစ္ဆင္မႈ စြမ္းရည္ မ်ားကို ရရိွေစရန္ ဖြဲ႕စည္းပံု၊ ေလ့က်င့္ေရး၊ စက္လက္နက္ ပစၥည္း တပ္ဆင္မႈ စသည့္ က႑မ်ားတြင္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈ အမ်ားအျပား ေဆာင္ရြက္ ခဲ့ရသည္။ ထိုအခိိ်န္ တြင္ပင္ တရုတ္ တပ္မေတာ္၏ စစ္ေရး အေတြး အေခၚမ်ား အေပၚ ႀကီးမားေသာ အကိ်ဳး သက္ေရာက္ မႈကို ျဖစ္ေပၚေ စသည့္ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ ပင္လယ္ေကြ႕ စစ္ပြဲ ျဖစ္ပြား ခဲ့ေလသည္။

ဆက္လက္ ေဖာ္ျပပါမည္

ရဲထြဋ္

International Eleven : 05-07-2007

မီွျငမ္းျပဳစာေစာင္မ်ား

၁။	ေအာင္မ်ိဳး(ေမာင္)၊တရုတ္ျပည္သူ႕လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္အေၾကာင္းတေစ့တေစာင္း၊ ျပည့္စံုစာအုပ္တိုက္၊ ၂ဝဝ၇
၂။	Cliff, Roger and Others, Entering the Dragon's Lair : Chinese Antiaccess Strategies and Their Implications for the United States , RAND Corporation, 2007
၃။	Mulvenon, James C. and Others, Chinese Responses to US Military Transformation and Implications for the Department of Defence, RAND Corporation, 2006