အာဖရိကမွ ေရႊမည္းမ်ား

၂ဝဝ၅ ခုႏွစ္ထဲက စၿပီး တရိပ္ရိပ္ တက္ေနခဲ့ေသာ ေရနံ ေစ်းႏႈန္းသည္ ယခုအခါ ေဒၚလာ ၆ဝ ႏွင့္ ၇ဝ ၾကားတြင္ အတက္အက် ျဖစ္ေနသည္။ ကမၻာ့ ေရနံသိုက္ အမ်ားစု ရိွေနသည့္ အေရွ႕ အလယ္ပိုင္း ေဒသ၏ အေျခအေန ကလည္း တည္ၿငိမ္မႈ မရိွသလို လာမည့္ႏွစ္ အနည္းငယ္ အတြင္းမွာလည္း အေကာင္းထက္ အဆိုး ျဖစ္ဖို႕က ပိုမ်ား ေနသည္။ စစ္မီးလွ်ံ ၾကားက အေရွ႕ အလယ္ပိုင္း၊ တစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ႏွစ္ ပိုတိုး လာေနေသာ ေရနံ လိုအပ္ခ်က္၊ တရိပ္ရိပ္တက္ ေနေသာ ေရနံ ေစ်းႏႈန္း၊ ဒါေတြ အားလံုး ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ကမၻာ့ ႏုိင္ငံမ်ား အၾကားတြင္ စြမ္းအင္ လံုၿခံဳမႈ Energy Security ဆိုသည့္ စကားက ေရပန္းစား လာသည္။ စြမ္းအင္ လံုၿခံဳမႈ ဆိုရာ မွာလည္း ေရနံ အရင္း အျမစ္က အဓိက က်ေပသည္။ ထိုသို႕ စြမ္းအင္ လံုၿခံဳမႈ အတြက္ စိတ္ခ် ရေသာ ေရနံ အရင္း အျမစ္မ်ားကို ရွာေဖြ ၾကရာတြင္ ေနာက္ဆံုး ေတြ႕လာေသာ နယ္ပယ္သစ္က ဆဟာရ သဲကႏၲရ ေတာင္ပိုင္းရိွ အာဖရိက တုိက္ႏုိင္ငံ မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။

ေရနံ ထုတ္လုပ္မႈ အေျခအေန

အာဖရိက တိုက္၏ တိုင္းတာ ရရိွထား ၿပီးသည့္ ေရနံသိုက္ ပမာဏ (Proved Reserve) မွာ ေရနံ စည္ေပါင္း ၇၅.၄ ဘီလီယံ ရိွေပရာ ကမၻာ့ ေရနံသိုက္၏ ၁ဝ% နီးပါးရိွ၏ ထို႕ျပင္ အာဖရိက တုိက္မွ တစ္ေန႕လွ်င္ ေရနံ စည္ေပါင္း ကိုးသန္းေက်ာ္ ထုတ္လုပ္ လွ်က္ရိွရာ ကမၻာ့ေရနံ ထုတ္လုပ္မႈ၏ ၁၁% ရိွေန ေပသည္။ လက္ရိွ အခ်ိန္တြင္ အေရွ႕ အလယ္ပိုင္း ေဒသက ၂၉.၇% ၊ ေျမာက္ အေမရိက တိုက္က ၁၈.၉%၊ ဗဟုိ အာရွ ေဒသက ၁၃.၆% ထုတ္လုပ္ လွ်က္ရိွရာ အာဖရိက တိုက္က စတုတၴ ေနရာတြင္ ရပ္တည္ ေနေပသည္။ အစဥ္အလာ အရ အဓိက ေရနံ တင္ပို႕ ေနသည့္ အာဖရိက တိုက္ႏိုင္ငံမ်ား ျဖစ္သည့္ အယ္လ္ ဂ်ီးရီးယား၊ လစ္ဗ်ား စေသာ ႏုိင္ငံမ်ား အျပင္ အသစ္ ေပၚထြန္း လာေနသည့္ ေရနံ တင္ပို႕ေသာ ႏုိင္ငံမ်ားမွာ ေအာက္ပါ အတိုင္းျဖစ္သည္-

(က)	ႏုိင္ဂ်ီးရီးယား။ ေန႕စဥ္ စည္ေပါင္း ၂.၅ သန္း ထုတ္လုပ္ လွ်က္ရိွရာ အာဖရိက တိုက္တြင္ အမ်ားဆံုး ျဖစ္သည္။ တိုင္းတာၿပီး ေရနံသိုက္ ပမာဏမွာ စည္ေပါင္း ၃၅.၂ ဘီလီယံ ရိွၿပီး အစိုးရက ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ဘီလီယံ ၄ဝ အထိ ရိွေအာင္ တိုးခ်ဲ႕ ရွာေဖြရန္ စီမံ ေဆာင္ရြက္ ေနသည္။
(ခ)	အင္ဂိုလာ။ ဒုတိယေျမာက္ ေရနံ အမ်ားဆံုး ထုတ္လုပ္ေသာ ႏိုင္ငံ ျဖစ္သည္။ ေန႕စဥ္ စည္ေပါင္း ၁.၄ သန္း ထုတ္လုပ္ ေနၿပီး ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္တြင္ ၂ သန္းအထိ တိုးခ်ဲ႕ ထုတ္လုပ္ရန္ ေမွ်ာ္မွန္း ထားသည္။
(ဂ)	ဆူဒန္ႏုိင္ငံ။ ေန႕စဥ္ ေရနံ စည္ေပါင္း ငါးသိန္း ထုတ္လုပ္ လွ်က္ ရိွသည္။ တိုင္းတာၿပီး ေရနံသိုက္ ပမာဏမွာ ၅၆၃ သန္းသာ ရိွေသာ္လည္း လက္နက္ကိုင္ ေသာင္းက်န္း မႈမ်ား ရိွေနသည့္ ေတာင္ပိုင္းႏွင့္ ဒါေဖာေဒသ မ်ားတြင္ ေနာက္ထပ္ ေရနံသိုက္မ်ား ရိွႏုိင္သည့္ အလားအလာ ေကာင္းမ်ား ေတြ႕ေန ရသည္။
(ဂ)	အီေကြတိုရီယ္လ္ဂီနီ။ အာဖရိက တို္က္ အေနာက္ဘက္ ကမ္းေျခမွ ႏုိင္ငံငယ္ ေလးတြင္ တိုင္းတာၿပီး ေရနံသိုက္ ပမာဏမွာ ၁.၂၈ ဘီလီယံ ရိွၿပီး ေန႕စဥ္ ေရနံ စည္ေပါင္း သံုးသိန္းခြဲ ထုတ္လုပ္ လွ်က္ရွိသည္။
(ဃ)	ဂါဘြန္။ တိုင္းတာၿပီး ေရနံသိုက္ ပမာဏ ၂.၅ ဘီလီယံ ရိွၿပီး ေန႕စဥ္ ေရနံ စည္ေပါင္း ႏွစ္သိန္း သံုးေသာင္းေက်ာ္ ထုတ္လုပ္ လွ်က္ရိွသည္။
(င)	ကြန္ဂို္ သမၼတ ႏုိင္ငံ။ တုိင္းတာၿပီး ေရနံသိုိက္ပမာဏ ၁.၅ ဘီလီယံ ရိွၿပီး ေန႕စဥ္ ေရနံစည္ေပါင္း ႏွစ္သိန္း သံုးေသာင္းေက်ာ္ ထုတ္လုပ္ လွ်က္ရိွသည္။

အထက္ပါ ႏုိင္ငံမ်ား အျပင္ ခ်ဒ္၊ အိုင္ဗရီကို႕စ္၊ ကြန္ဂို ဒီမို ကရက္တစ္ သမၼတႏုိင္ငံ (ယခင္ ဇိုင္ယာ)၊ စေသာ ႏုိင္ငံမ်ား တြင္လည္း ေရနံ သိုက္မ်ား ေတြ႕ရိွေန သကဲ့သို႕ မုိဇမ္ဘစ္၊ တန္ဇန္နီးယား အစရိွသည့္ နုိင္ငံမ်ား မွာလည္း သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕ သိုက္မ်ား ေတြ႕ရိွ ေနၿပီ ျဖစ္၏။ ထို႕ေၾကာင့္ အာဖရိက တို္က္၏ စြမ္းအင္ က႑ အလားအလာမွာ အလြန္ ေကာင္းေန သည္ဟု ဆိုႏုိင္ ေပသည္။ သို႕ေသာ္ ထို အေျခအေနက ဆဟာရ ေတာင္ပိုင္း အာဖရိက တိုက္ႏုိင္ငံ မ်ားအတြက္ ေကာင္းက်ိဳး ေတြေပးနုိင္ သကဲ့သို႕ ေနာက္ဆက္တြဲ အႏၲရာယ္ မ်ားကလည္း ကပ္ပါ ေနျပန္သည္။

အင္အားႀကီး ႏုိင္ငံမ်ား၏ အားၿပိဳင္မႈ

အာဖရိက အေနာက္ဖက္ ကမ္းေျခ၊ ဂီနီ ပင္လယ္ ေကြ႕တြင္ တည္ရိွေနသည့္ ႏုိင္ဂ်ီးရီးယား၊ ဂါဘြန္၊ အင္ဂိုလာ ႏုိင္ငံ ေတြက ေရနံေတြကို စိတ္ဝင္စား ေနသူမ်ား ထဲတြင္ အေမရိကန္ က ေရွ႕ဆံုးမွ ပါဝင္ေန ေပသည္။ ဂီနီ ပင္လယ္ေကြ႕ ေဒသမွ ေရနံမ်ား ရယူျခင္းက အေမရိကန္အ တြက္ မဟာဗ်ဴဟာ အက်ိဳးမ်ားစြာ ရိွသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ စီးပြားေရး အရ ၾကည့္လွ်င္ ပါရွန္ ပင္လယ္ေကြ႕ ႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ ပါက အေမရိကန္ႏွင့္ လမ္းေၾကာင္း ပိုသင့္ၿပီး သယ္ယူစရိတ္ သက္သာသည္။ ထို႕ျပင္ ထိိုေဒသမွ ထြက္ေသာ ေရနံမ်ားက ကန္႕ဓာတ္ နည္းပါးသျဖင့္ ေရနံ ခ်က္ရာတြင္ ကုန္က်စရိတ္ သက္သာသည္။ အေရး အႀကီးဆံုး ကေတာ့ ထိုေဒသမွ ေရနံေျမ အမ်ားစုသည္ ကမ္းလြန္ ပင္လယ္ျပင္မွာ ရိွေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ဗဟုိအာရွက ေရနံတြင္း မ်ားလို ႏုိင္ငံ ေပါင္းစံုကုိ ျဖတ္ၿပီး ပိုက္လိုင္း သြယ္ရန္ မလိုသည့္ အတြက္ ပိုမို လံုၿခံဳသည္။ ေနာက္ၿပီး အာဖရိက ႏုိင္ငံေတြမွာက အေရွ႕ အလယ္ပိုင္း၊ လက္တင္ အေမရိက၊ ရုရွားႏွင့္ ဗဟိုအာရွ ႏုိင္ငံ ေတြမွာလိို အင္အား ေကာင္းေသာ ႏိုင္ငံပိုင္ ေရနံ ကုမၸဏီ ႀကီးမ်ား မရိွသျဖင့္ နုိင္ငံပိုင္ သိ္မ္းမည့္ အႏၲရာယ္၊ အက်ပ္ကိုင္ ေတာင္းဆိုမည့္ အႏၲရာယ္ ေတြႏွင့္ ေဝးသည္။ ႏုိင္ငံပိုင္ သိမ္းခ်င္ ဦးေတာ့ ကမ္းလြန္ ေရနံတြင္း မ်ားကို လုပ္ကိုင္ ရသည္မွာ ခက္ခဲၿပီး အရင္းအႏွီး မ်ားျပား လွသျဖင့္ လြယ္လြယ္ႏွင့္ ႏုိင္ငံပိုင္ မလုပ္ႏုိင္ေပ။ ႏုိင္ဂ်ီးရီးယား မွာ ေရနံ ကုမၸဏီ မ်ားအေပၚ တိုက္ခိုက္မႈမ်ား ရိွသည့္တိုင္ အီရတ္ႏွင့္ ယွဥ္လိုိက္လွ်င္ စာမဖြဲ႕ ေလာက္သည္ကို ေတြ႕ရ သည္။

ထိုအေျခအေန မ်ားေၾကာင့္ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံသည္ အာဖရိက တိုုက္မွ ေရနံကို ပိုမို ရရိွေအာင္ ႀကိဳးစား လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ၂ဝဝ၅ ခုႏွစ္တြင္ ဂီနီ ပယ္လယ္ေကြ႕ ႏုိင္ငံမ်ား ထံမွ တင္သြင္း ေသာ ေရနံ ပမာဏသည္ ေဆာ္ဒီ အာေရး ဗီးယားႏွင့္ ကူဝိတ္ ႏုိင္ငံတိုု႕မွ တင္သြင္းေသာ ေရနံ ပမာဏထက္ ေက်ာ္လြန္ သြားခဲ့သည္။ လက္ရိွ အခ်ိန္တြင္ ႏုိင္္ဂ်ီးရီယား တစ္ႏုိင္ငံ တည္းက အေမရိကန္ ႏုိင္ငံ၏ ေန႕စဥ္ ေရနံ လိုအပ္ခ်က္ ၁၁ %ကို တင္ပို႕ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ အေမရိကန္ အမိ်ဳးသား ေထာက္လွမ္းေရး ေကာင္စီ National Intelligence Council ကေတာ့ ၂ဝ၂ဝ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံ၏ ေရနံ လိုအပ္ခ်က္ ၂၅%ကို ဂီနီ ပင္လယ္ေကြ႕မွ ရယူ ရမည္ဟု ခန္႕မွန္း ထားသည္။

အာဖရိကမွ ေရနံကို စိတ္ဝင္စား ေနသည္မွာ အေမရိကန္ တစ္ဦးတည္း ေတာ့မဟုတ္။ ျပင္သစ္၊ တရုတ္၊ ဂ်ပန္ႏွင့္ အိႏၵိယ တို႕ကလည္း ၿပိဳင္ပြဲထဲမွာ ဝင္ပါေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ထိုအထဲတြင္ ေျခအသြက္ဆံုး ကေတာ့ တရုတ္ ျဖစ္၏။ အေမရိကန္ ထက္စာလွ်င္ တရုတ္ ႏုိင္ငံက ၁၉၅ဝ ျပည့္လြန္ ႏွစ္မ်ားမွ စတင္ၿပီး အာဖရိက နုိင္ငံ အမ်ားစုႏွင့္ ရင္းႏွီးေသာ ဆက္ဆံေရးကို ထူေထာင္ ထားႏုိင္ ခဲ့သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ယခု ေရနံ ေစ်းကြက္ တြင္လည္း တရုတ္ ကုမၸဏီမ်ားက အေမရိကန္ တို႕ထက္ ႏွာတဖ်ား သာေန သည္ဟု ဆိုႏုိင္သည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ဇန္နဝါရီလတြင္ တရုတ္ ႏိုင္ငံပို္င္ ေရနံ ကုမၸဏီ က ႏုိင္ဂ်ီးရီးယား ကမ္းလြန္ ေရနံေျမ တစ္ခု၏ ပိုင္ဆိုင္မႈ ၄၅%ကို ၂.၅ ဘီလီယံ ေဒၚလာျဖင့္ ဝယ္ယူခဲ့ သကဲ့သို႕ အင္ဂိုလာ ႏုိင္ငံ၏ ကမ္းလြန္ ေရနံတြင္း မ်ားတြင္လည္း ၂.၂ ဘီလီယံ ရင္းႏွီး ျမႇပ္ႏွံခဲ့သည္။

တရုတ္ ႏုိင္ငံ သည္လည္း အေမရိကန္ ကဲ့သို႕ပင္ အာဖရိက ေဒသမွ ေရနံကို ပိုမို တင္သြင္း လာခဲ့ရာ လက္ရိွ အခ်ိန္တြင္ ဆူဒန္ ႏုိင္ငံမွ တင္ပို႕ေသာ ေရနံ၏ ၆၄% ကို တရုတ္က ဝယ္ယူ ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ အလားတူ ပင္ အင္ဂိုလာ ႏုိင္ငံ၏ ေရနံ ၂၅%ကို တရုတ္က ဝယ္ယူေနၿပီး ၂ဝ၄၅ ခုႏွစ္ တြင္ ၄၅% အထိ တိုးတက္ ဝယ္ယူရန္ စီစဥ္ ေနသည္။ အေမရိကန္ စြမ္းအင္ ဝန္ႀကီး ဌာန၏ တြက္ခ်က္မႈ အရ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံ ေရနံ လိုအပ္ခ်က္ တစ္ေန႕ စည္သန္း ၂ဝ ၏ ၆ဝ%ကို ျပည္ပမွ တင္သြင္း ေနရသည္။ အလားတူ တရုတ္ ႏုိ္င္ငံ သည္လည္း ၂ဝ၂၅ ခုႏွစ္တြင္ တစ္ေန႕လွ်င္ ေရနံ လုိအပ္ခ်က္ ၁၄.၂ သန္း ရိွလာကာ ၎၏ ၇၅%ကို ျပည္ပမွ တင္သြင္း ရမည္ ျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အဓိက ေရနံ တင္သြင္းေသာ ႏုိင္ငံ ႏွစ္ခု ၾကားတြင္ အာဖရိက ေဒသသည္ အားၿပိဳင္ရာ ေဒသ ျဖစ္လာ မည္မွာ ေသခ်ာ ေနေပသည္။ ယခုပင္လွ်င္ အေမရိကန္ ႏုိ္င္ငံ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ ဘာလမွ စတင္ၿပီး အာဖရိက ေဒသ စစ္ဌာနခ်ဳပ္ကို တည္ေထာင္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ အၾကမ္းဖက္ ဝါဒ တိုက္ဖ်က္ေရး အတြက္ အာဖရိက တိုက္တြင္ တက္ၾကြစြာ လွဳပ္ရွားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ယခင္က အာဖရိက တိုက္နွင့္ ပတ္သက္လွ်င္ အေမရိကန္ တပ္မေတာ္၏ ဥေရာပ ေဒသ စစ္ဌာနခ်ဳပ္ႏွင့္ အေရွ႕ အလယ္ပိုင္း ေဒသ စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တို႕က ခြဲေဝ တာဝန္ယူ ထားရာမွ ယခုကဲ့သို႕ သီးျခား စစ္ဌာနခ်ဳပ္ ထူေထာင္ၿပီး အာဖရိကတြင္ တပ္ဖြဲ႕မ်ား ခ်ထား ႏုိင္ေရး စီစဥ္ လာျခင္းက အေမရိကန္ အမ်ိဳးသား လံုၿခံဳေရး မဟာဗ်ဴဟာတြင္ အာဖရိက တိုက္၏ အေရးပါ လာမႈကို ေဖာ္ျပ လာေပသည္။

ေရနံက်ိန္စာ သင့္ျခင္း

ေရနံ တင္ပို႕ေသာ ႏုိင္ငံမ်ားကို ေလ့လာသည့္ စီးပြားေရး ပညာရွင္ မ်ားက ေရနံေၾကာင့္ ခ်က္ျခင္း တိုးပြား လာသည့္ ဝင္ေငြမ်ားကို စနစ္တက် စီမံ ခန္႕ခြဲမႈ မျပဳႏုိင္လွ်င္ ေကာင္းကိ်ဳးထက္ ဆုိးက်ိဳးက ပိုမ်ား သည္ဟု ဆိုကာ ေရနံေၾကာင့္ က်ိ္န္စာ သင့္ျခင္း Curse of Oil ဟုတင္စား ေျပာဆိုခဲ့ ၾကသည္။ ယခုပင္လွ်င္ အေနာက္ အာဖရိကမွ ေရနံ တင္ပို႕ေသာ ႏုိင္ငံ မ်ားသည္ ထိုက်ိန္စာႏွင့္ ၾကံဳေနရၿပီ ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ဂ်ီးရီးယား ဆိုပါက ၁၉၆ဝ ျပည့္ႏွစ္မွ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ အတြင္း ေရနံမွ ေဒၚလာ ဘီလီယံ ၄ဝဝ ေက်ာ္ ဝင္ေငြ ရရိွခဲ့ ေသာ္လည္း လူဦးေရ၏ သံုးပံု ႏွစ္ပံုမွာ ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးမႈ မ်ဥ္းေအာက္တြင္ ေနထိုင္ ေနရၿပီး သံုးပံု တစ္ပံုမွာ စာလံုးဝ မတတ္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ေရနံမွ ဝင္ေငြ အမ်ားစု မွာလည္း လက္တစ္ဆုပ္စာ လူနည္းစု ထံသို႕ ေရာက္သြားၿပီး ထိုေရနံဝင္ေငြကို ခ်ဳပ္ကိုင္ ႏုိင္ေရး အတြက္ အာဏာ ၿပိဳင္ရာမွ အာဏာ သိမ္းမႈ ေျခာက္ႀကိမ္ ႀကံဳခဲ့ရကာ ျပည္တြင္းစစ္ တြင္ လူ တစ္သန္းေက်ာ္ ေသဆံုး ခဲ့ရသည္။ အလားတူ ျပႆနာ မ်ားကို အင္ဂိုလာ၊ ဂါဘြန္ႏွင့္ အီေကြ တိုရီယယ္လ္ ဂီနီ တို႕တြင္လည္း ႀကံဳေနရၿပီ ျဖစ္သည္။ ဂါဘြန္ ႏုိင္ငံ ဆိုပါက ႏုိင္ငံ၏ ဓနဥစၥာ ၈ဝ%မွာ လူ ၁၅ဝဝ ေက်ာ္၏ လက္တြင္ ရိွေနသည္ဟု ဆိုသည္။ အင္ဂိုလာ ႏုိင္ငံတြင္ ၂ဝဝ၅ ခုႏွစ္ တြင္ ေရနံမွ ေဒၚလာ ၁ဝ ဘီလီယံ ဝင္ခဲ့ သည့္တိုင္ လူဦးေရ ၇ဝ%မွာ ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးမႈ မ်ဥ္းေအာက္တြင္ ေရာက္ရိွ ေနသည္။

ထုိ႕ျပင္ ေရနံမွ ရေသာ ဝင္ေငြကိုသာ မီွခိုေနၿပီး အျခား စီးပြားေရး က႑မ်ားကို တိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရန္ ပ်က္ကြက္ျခင္း ကလည္း အႏၲရာယ္ ႀကီးလွသည္။ ႏုိင္ဂ်ီးရီးယား၏ ပို႕ကုန္ ၉၅%၊ အင္ဂိုလာ၏ ၉ဝ% ႏွင့္ ဂါဘြန္၏ ၇၇% မွာ ေရနံမွ ရရိွေနျခင္း ျဖစ္ရာ ထိုေရနံမ်ား ကုန္သြားလွ်င္ သို႕မဟုတ္ ေရနံေစ်း ထိုးက် သြားလွ်င္ ႏုိင္ငံ စီးပြားေရး အေျခအေနမွာ မေတြးဝံ့စရာ ပင္ျဖစ္သည္။ ယခုပင္လွ်င္ ဂါဘြန္ ႏုိင္ငံ၏ ေရနံ ထြက္ႏႈန္းမွာ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္တြင္ အျမင့္ဆံုးသို႕ ေရာက္ခဲ့ ၿပီးေနာက္ တစ္စတစ္စ က်ဆင္း လာရာ ေနာက္ထပ္ ေရနံေျမ အသစ္မ်ားသာ ရွာမေတြ႕ ပါက လာမည့္ ၂ဝ ႏွစ္တြင္ ေရနံမ်ား ခမ္းေျခာက္ သြားမည္ဟု ခန္႕မွန္း ထားၾကသည္။

ေရနံ ေစ်းႏႈန္း ျမင့္မားမႈႏွင့္ ရွာေဖြ ေတြ႕ရိွ လာေနေသာ ေရနံ အရင္းအျမစ္ မ်ားက အာဖရိက နိုင္ငံမ်ား အတြက္ အခြင့္အလမ္း ေကာင္းမ်ားကို ဖန္တီး ေပးေနၿပီ ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ ထိုအခြင့္ အလမ္းမ်ား ေနာက္က လုိက္ပါ လာသည့္ အင္အားႀကီး ႏုိင္ငံမ်ား၏ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ ဆိုသည့္ ျပင္ပက လာေသာ စိန္ေခၚမႈ မ်ားႏွင့္ သယံဇာတ အရင္းအျမစ္ မ်ားကို စနစ္တက် စီမံ ခန္႕ခြဲ အသံုးျပဳရန္ ပ်က္ကြက္မႈ ဆိုသည့္ အတြင္း ရန္သူ တို႕ကို မွန္မွန္ ကန္ကန္ ကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္းျခင္း မျပဳႏုိင္လွ်င္မူ ထိုႏုိင္ငံမ်ား အတြက္ ေရနံ က်ိန္စာ သင့္ေတာ့ မည္မွာ ေသခ်ာ လွေပသည္။

ရဲထြဋ္

မီွျငမ္းျပဳစာေစာင္မ်ား

၁။	Aferica's Oil Derams, Time, 11-6-2007
၂။	A diferent Kind of Great Game by Paul McLeary, Foreign Policy, March 2007
၃။	China Oil Need, New York Time, 19-4-2007
၄။	World Energy Outlook 2007, EIA report